Μετά το διαζύγιο τι;


Πηγή: ΓΟΝΙΣ (www.gonis.gr)


Η επίδραση του διαζυγίου, στο πρώην ζευγάρι και στα παιδιά ακόμα και εάν αυτά είναι ενήλικα, περιλαμβάνει διαμάχες μεταξύ των μελών της οικογένειας και άγχος για τη μετά το διαζύγιο προσαρμογή.

Οι χρόνιες επιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν την ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας ενός ή περισσοτέρων μελών της οικογένειας, την επιδείνωση των οικογενειακών σχέσεων, ιδιαίτερα ανάμεσα στο γονέα και στο παιδί και την αλλαγή στη στάση των παιδιών απέναντι στο γάμο και τη δέσμευση.
Προκειμένου να αποφευχθούν ή τουλάχιστον να μειωθούν οι αρνητικές αυτές επιδράσεις, θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες θεραπευτικές παρεμβάσεις που θα στοχεύουν στη διευκόλυνση της προσαρμογής όλων των μελών της οικογένειας στη νέα κατάσταση.
Oι αντιδράσεις των παιδιών εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις αντιδράσεις των ενηλίκων αλλά και τις συνθήκες που προηγούνται και έπονται του διαζυγίου.

Όταν τελικά εκδοθεί το διαζύγιο, ρυθμιστούν τα σχετικά με την  επιμέλεια, διατροφή και την επικοινωνία με τα παιδιά, οι πρώην σύζυγοι βρίσκονται μπροστά σε μια καινούργια κατάσταση. Η πορεία εξαρτάται από το χαρακτήρα του ατόμου, από το πόσο είχε διαρκέσει ο γάμος, από το κοινωνικό περιβάλλον και τις δυνατότητες υποστήριξης που αυτό παρέχει, καθώς και το βαθμό αποδιοργάνωσης, που η κρίση του γάμου προκάλεσε στην προσωπικότητα του κάθε συζύγου. Επίσης  το γεγονός ότι το διαζύγιο σημαίνει ακόμα κοινωνικό στίγμα και ότι ανάλογα αντιμετωπίζεται ο διαζευγμένος και τα παιδιά διαζευγμένων γονιών, συχνά καθιστά αναγκαία την παρέμβαση τρίτων, ειδικών, τόσο σε προληπτικό όσο και θεραπευτικό επίπεδο.

Ένα διαζύγιο βέβαια δεν σημαίνει πως η οικογένεια δεν υπάρχει πια. Απλά, η οικογένεια αλλάζει μορφή. Και σ’ αυτή τη νέα μορφή, όλοι θα πρέπει να προσαρμοστούν, ώστε να συνεχιστεί η ζωή με τις λιγότερες κατά το δυνατόν τραυματικές εμπειρίες.

Ανεξάρτητα από τους λόγους ή τις αιτίες του διαζυγίου το παιδί αγαπάει και τους δύο γονείς του. Οι γονείς είναι αναντικατάστατοι στην ψυχή ενός παιδιού. Έχει ανάγκη και τους δύο το ίδιο. Έχει δικαίωμα να έχει και τους δύο, στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια.

Όταν ένα παιδί προέρχεται από το προστατευτικό περιβάλλον της οικογένειας είτε είναι παιδί χωρισμένων γονιών θα απολαμβάνει τη φροντίδα δύο γονέων με ισότιμο και ισορροπημένο τρόπο, ώστε να αναπτυχθεί συναισθηματικά και ψυχικά χωρίς να αισθανθεί την απώλεια του ενός γονέα.

Έρευνες έχουν δείξει ότι είναι προτιμότερο για την εξέλιξη του παιδιού, να ασχολούνται και οι δύο γονείς μαζί του και το παιδί να έχει επαφή και με τους δύο. Η από κοινού επιμέλεια σήμερα έχει ως προϋπόθεση την καλή επικοινωνία των γονέων όσον αφορά το παιδί τους. Θα πρέπει να παραμερίζουν τις διαφορές τους και να συμβιβάζονται για χάρη του παιδιού. Έκτος αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι, αν π.χ. ο γονέας ασκεί ψυχολογική ή σωματική βία στο παιδί, ή αν το παιδί βιώνει ακατάλληλες καταστάσεις στο σπίτι του, είναι καλύτερα για το παιδί να βλέπει και τους δύο γονείς του τακτικά, σε προκαθορισμένες μέρες και ώρες, παρά να έχει περιστασιακή ή και καμία επαφή με τον ένα γονέα.